συνιερομνάμων

ὁ, Α

(δωρ. τ.) αυτός που είναι ιερομνήμονας μαζί ή συγχρόνως με κάποιον άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἱερομνάμων, δωρ. τ. τού ἱερομνήμων, τίτλος που απονεμόταν σε ιερείς].